Bloemkunstenaar
Anne is bloemkunstenaar en geeft les in duurzaam bloemontwerp aan mensen wereldwijd, zowel vanuit haar atelier in Soest als online. Voor dit boek maakte en fotografeerde ze zeven installaties bij de zeven thema’s.
Na het behalen van haar Bachelor of Arts – richting styling en conceptvormgeving – startte Anne haar eigen bedrijf. In de jaren daarna veranderde ze geleidelijk van richting, ze volgde haar hart en passie. Die passie leidde haar naar bloemen. Ze is autodidact in bloemontwerp en heeft zich gespecialiseerd in een natuurlijke, duurzame stijl.
Haar inspiratie komt voornamelijk uit de natuurlijke wereld. Hoe het licht door de bladeren valt, druppels die patronen vormen op een raam, onkruid tussen de tegels, de seizoenen. Maar ook haar creatieve netwerk, films, muziek en emoties kunnen Anne aan het denken zetten. Ze schuwt moeilijke ontwerpen hierbij niet en zet haar gevoel om in installaties die uitnodigen tot zelfreflectie.
Het mooiste aan haar werk? Het feit dat ze met bloemen en takken iets bijzonders kan neerzetten. Iets maken waar niets was, met haar handen werken. Met takken vlechten, nieuwe vormen creëren, een fantasiewereld bouwen waarin mensen even kunnen ontsnappen. En tegelijkertijd: aan die mensen laten zien hoe prachtig onze aarde is. Niet alleen de bloemen die vol in bloei staan, maar ook de stervende tulpen, de zaaddozen en kale takken. Als je maar kijkt, dan kun je overal schoonheid vinden.
Meer zien? Kijk op Annevanmidden.com
Bekijk de bloeminstallaties
Tijd
Tijd is iets ongrijpbaars, iets onvoorspelbaars, ondanks menselijke pogingen om het te controleren. Het is ouder worden, groeien, veranderen. Tijd is vaak pas achteraf zichtbaar. Daarom heb ik ervoor gekozen om tijd te laten zien in haar meest pure vorm: de groei van de natuurlijke wereld. Planten zullen altijd blijven klimmen om bij het licht te komen. Bloemen zullen door het beton heen breken, bloeien en zaad zetten. Mos zal uiteindelijk een zacht tapijt vormen dat uitnodigt om te gaan liggen.
Eenzaamheid
Eenzaamheid is niet per se alleen zijn, maar het gevoel er alleen voor te staan. Vandaar mijn keuze om meerdere bloemskeletten te laten zien. Ze zijn zo dun dat – als je niet goed kijkt – je ze makkelijk over het hoofd ziet. De uitgebloeide schermbloemen geven een rauw randje, want eenzaamheid is niet sereen. Het is een oncomfortabele leegte. Het witte zand zorgt ervoor dat de impact die je maakt als een reliëf achterblijft.
Ruzie
Ruzie is luid, chaotisch, stressvol en scherp. Voor mij werd dit een grote explosie van takken en bloemen. Rood is de meest agressieve kleur, oranje lelies staan voor haat en de oude rode rozen representeren een liefde die ooit was. De uitgebloeide koolzaadtakken zijn als een soort bramenstruiken waar je in verstrikt lijkt te raken tijdens een ruzie. De donkere achtergrond voegt contrast en drama toe, het maakt de kleuren nog luider waardoor het allemaal naar je schreeuwt.
Schuldgevoel
Schuldgevoel is iets wat je meedraagt, een gewicht op je schouders waar je onder gebukt kan gaan. Ik heb dit uitgebeeld in stormachtige wolken die een heldere dag ineens een zwaar en donker gevoel geven. Ze hebben iets dreigends, zelfs als de regen uiteindelijk niet valt. De wolken bestaan uit gedroogde statice dat er van een afstandje zacht uit ziet, maar als je dichterbij komt ontdek je de venijnige, scherpe randjes.
Opluchting
Opluchting is het gevoel van vrijheid, van hoorbaar uitademen, van dansend over straat lopen op de eerste zonnige lentedag. Ik reeg onder andere hyacinten en tulpen aan draad om een mobile te maken van bloemen. Ze dwarrelen als vrolijk gekleurde vlinders om elkaar heen. De gouddraad-accenten geven een warme glans, zoals iemand die straalt van geluk.
Angst
Angst is geïnspireerd op een zenuwstelsel. Een netwerk met cellen die onverwacht prikkels kunnen doorgeven. De gedroogde allium-bloemen leenden zich perfect voor de uitbeelding hiervan. Hun stekels staan voor de pijn, voor de energie van angst. Het netwerk zelf bestaat uit metaaldraden die – toen ik alles uit elkaar haalde – alle kanten opschoten. Er stond ironisch genoeg te veel spanning op.
Doorgaan
Doorgaan is niet hetzelfde als loslaten. Rouw kan andere vormen aannemen, terwijl je nog steeds verbonden bent met je geliefde. Het in beweging blijven heb ik gesymboliseerd door de herhalende rondingen, de loopings van gras en de bochten van de allium. Zowel de veranderende vormen van rouw als de verbondenheid zijn te zien in de gevlochten en geweven grassen. De groene tinten en het wit staan voor mij voor een nieuw begin, alsof alles mogelijk is.
Inhoud >
Bestellen >
Auteur >
